فرایند‌های ژئومورفولوژیک و تأثیر آن ها در بر آورد سیلاب‌ها

سیلاب‌ها و طغیان‌های رودخانه ای از جمله مخاطرات طبیعی به شمار می آیند  که از دیر باز مورد توجه ساکنین و حاشیه نشینان سواحل رودخانه و مسیل‌ها بوده است. این پدیده به عنوان یکی از حوادث تکرارپذیر، همواره مورد بررسی و مطالعه متخصصان، از جمله آب شناسان و مهندسان و طراحان فضا‌ها و ابنیه عمومی مانند پل‌ها وجاده‌ها و... قرار گرفته و می گیرد. کارشناسان این گونه سازه‌ها با تعریف فیزیکی از سیل و سیلاب، سعی دارند بر اساس بنیان‌های هیدرولیک و با اتکا به بررسی ابعاد و شیب دره‌ها و معبرهای عبور آب، نسبت به طراحی آب گذرها و پل‌ها اقدام نمایند. این بررسی‌ها غالبا با فرض عملکرد جریان سیال آب در محیط همراه بوده و بدون در نظر گرفتن فرایندهای دیگر مانند فرایندهای ناشی ازعملکرد یخ که می تواند عامل اصلی در ایجاد فرم دره‌ها بوده باشد صورت می گیرد و لذا برآورد آن‌ها در مورد سیلاب‌های احتمالی بسیار دور از واقعیتی خواهد بود که در طبیعت به وقوع می پیوندد. در این مقاله به آزمون فرمول شزی و مانینگ در برآورد سیلاب پرداخته شده و با اتکا به برآورد‌های ریاضی و بیلان هیدرولوژیک، بر این نکته تأکید شده است که بدون در نظر گرفتن فرایند‌های ژئومرفیک ایجاد کننده دره ها، بسیاری از برآوردهای معمول در مقدار سیلاب‌های محتمل، صحت ودقت لازم را نداشته و نمی توان با اتکا به چنین برآوردهائی دست به اجرای سازه‌های مهندسی، زد.